Greba Ipar Euskal Herriko eskoletan

Haatik, Peillonen erreformak ez gaitu asebetetzen ezta ere. Horrela, eskola porrotaren arazoa astean eskola egunak emendatzearekin konponduko dela pentsatzea sinplista eta erreduktorea da. Gainera, honen ondorioz (edo hori da helburua ?) ikasleen harrera eta irakaskuntza, zein langile ororen bizi eta lan baldintzen hobetzea helburu duten aldarrikapenak eta sakoneko eztabaidak -programen arintzea, fitxaketa eta ebaluaketa normatiboen kentzea, animatzaile eta gela bakoitzeko ikasle kopuruaren apaltzea, RASEDen berrezartzea, langile prekarioen titularizatzea, kopuru onargarrian irakasleen kontratatzea...- kukutu eta desitxuratzen dira.

Zentzu horretan,, artista, elkartekide, kirolari eta kulturgileekin batera, haur guziek herrietan egiazko dinamikak sortuko dituen ekimenetan urririk parte har dezaten nahi dugu. Eskola askatzaileak izan behar dute ere, non kritikotasuna, elkarlana eta sormena garatuko diren. 

Baina erreforma honek ez du proiektu global hau burutzeko beharrezkoak diren adostasun, bitarteko ezta denborarik eskaintzen.

Izan ere, ekimen hauen burutzeko Estatuak ez du sosik aitzinatzen. Eta herriko etxeek ez dituzte denek bitarteko eta hezkuntzarako lehentasun berdinak. Ondorioz, ikaste koadro ezberdinak gertatzen dira. Erreformak, tokien arabera, ezberdintasun horiek emendatuko ditu ; ministroak aldarrikatzen duen « aukeren berdintasuna sustatzea » delakoaren guztik kontrakoa lortuz. 

Zeren, animatzaileak toki barreiatu eta ordutegi aldakorretan lan egitera behartuak, gaizki ordainduak, formakuntzarik gabe edo ez aski formatuak kontratatuak izaiteko arriskua erreala da. Bada ere murgiltze sistema edo elebidunean ari diren eskoletako jardunetan euskara ez kondutan hartua izanaren arriskua. Zuzenbide pribatuko « emplois d'avenir » delako kontratu prekarioak abian ezarri dituzte berriki. Herriko etxe eta elkarteek ontsa baliatu ahalko dituzte, lan hauetarako beharrezkoak diren enplegu iraunkor eta ezagutuak obratzea sahiestu ahal izanen baitute.

Hezkuntza ontasun publikoa da, eta kontraesana bada ere, gai horren gaineko nagusitasun eskasa izaitea onartzen dugu errex. Eskola eta hezkuntzaren kontrol kolektiboa ukaiteko aldarrikapen garaia heldu da. Horretarako, beharrezkoa dugu eskola bakoitzean langile guzien (irakasle, ATSEM, laguntzaile, animatzaile, eskola inguruko animatzaile...) artean biltzea.